Հայկական կերպարվեստ

Հայկական լեռնաշխարհում արվեստի առաջին նմուշները հայտնվում են նոր քարի դարում` նեոլիթում: Դրանցից հնագույնները շուրջ 10-հազարամյա վաղեմություն ունեն, պատկանում են քարայրային գեղանկարչությանը: Վաղ բրոնզեդարյան ժամանակաշրջանում (մ․ թ․ ա․ IV—III հազարամյակներ) կիրառական արվեստը ներկայանում է գերազանցապես խեցեղենով, իսկ առավել նշանակալից զարգացման է հասել ուշ կամ զարգացած բրոնզի և վաղ երկաթի դարաշրջանում` մ․ թ․ ա․ XIV— IX դդ․։ Ստեղծագործական աշխատանքի հմտությունը արհեստի մեջ խորացել է, առաջ են եկել արհեստի նոր ճյուղեր, մեծացել են վարպետների փորձն ու գիտելիքները և արվեստի բնագավառում գործադրվել են նորանոր տեխնոլոգիական միջոցներ ու հնարներ։

  Արվեստի նշանավոր ստեղծագործություններ են մ․ թ․ ա․ XI—IX դդ․ դրվագման տեխնիկայով պատրաստված իրական և երևակայական խիստ ոճավորված կենդանիների, թռչունների, մարդկանց, երկրաչափական, արևի, երկնային լուսատուների, ջրի պաշտամունքի հետ կապված խորհրդանշական պատկերները, առասպելական բնույթի բարդ հորինվածքներով որսի, պտղաբերության և տիեզերածնական տեսարանները։Մ․ թ․ ա․ I հազարամյակի սկզբներին՝ հինավուրց արվեստի աչքի ընկնող հուշարձաններ են։