Հնագույն կերպարվեստ

 Նախնադարյան մարդը չճանաչելով բնության՝ երկրի վրա և երկնքում տեղի ունեցող երևույթները, նրանց վերաբերյալ կազմել է երևակայական, առասպելական պատկերացումներ, ըմբռնումներ։ Այդպես առաջացել են արևի և կրակի, կայծակի և որոտի, լուսնի, անձրևի և խոնավության, արգասավորման և պտղաբերության, մայրության, ծննդի և մահվան, չար և բարի երևույթների, ոգիների հետ կապված հավատալիքներ ու պատկերացումներ, որոնք առնչվում են մարդկանց և կենդանիների, ծառ ու ծաղկի, երկրային և երկնային մարմինների՝ լուսատուների պաշտամունքի հետ։ Այդ ամենը իր զանազան դրսևորումներն է գտել նախնադարյան արվեստի մեջ, ինչպես իրական, նույնպես և ավելի վերացական մտածողության արգասիք հանդիսացող երևակայական պատկերների և խորհրդանշանների բազմազան ձևերով։ Երևակայական, առասպելական ըմբռնումները և դրանց ոճավորումը դարձել են արվեստի արտահայտչական հիմնական ձևեր։ Բնորոշ է, որ ժայռապատկերներում իրական կենդանիների հետ միասին երևան են գալիս մտացածին արարածներ, օձ-վիշապներն ստանում են առասպելական իմաստավորում։  (Տես.՝ Նախնադարյան հասարակությունը Հայկական լեռնաշխարհում)