Педагагічнае крэда

Скарбамі роднага слова сеяць у сэрцах вучняў зярняткі дабрыні, міласэрнасці, духоўнай памяці.

Паважаныя калегі, шаноўныя госці! Ад шчырага сэрца жадаю ўсім здароўя, поспехаў, здзяйснення ўсіх вашых планаў і задум. Радасці і шчасця вашым дзецям, бо цяжкую ношу выхавання ў сённяшні наш складаны час бацькі-мужчыны пераклалі на жаночыя плечы. Светлага і прыгожага шляху ўсім нам і нашым дзецям!

Мікола Шабовіч “Сыну”

А ці дождж церусіць за сцяной,

А ці сонца смяецца ўгары,

Ты заўседы, мой любы, са мной.

Гавары, мой сынок, гавары.

У цябе ні турбот, ні бяды,

Толькі гэта, павер, да пары.

Падрасцеш – што ты скажаш тады?!

Гавары, мой сынок, гавары.

Бачыш: неба вяселкай гарыць.

Чуеш: песню спяваюць вятры.

Нам так многа аб чым гаварыць…

Гавары, мой сынок, гавары.