Китеп жана адам

Адамзаттын тархында китеп дароо эле ушул биз кармап тургандай абалда боло калган жок. Китептин тарыхы узак. Адегенде китеп да болгон эмес, китеп болуш үчүн жазуу болушу керек. Бирөөлөр жазып, анан аны башкалар окуй билиши керек. Алгач сурөт жазуулары пайда болгон. Айрым элдерде тамгаларды ылайга жазып, анан аны кургатып, катырып коюп, ошолорду окуп, азыркы китеп сыяктуу пайдаланган. Папирус деген өсүмдүктү кагаз ордуна колдонгон доорлор да тарых барактарында жазылып калган.

Кытайда биздин заманга чейинки он алтынчы он биринчи кылымдарда иероглиф жазууларын ойлоп чыгышкан. Адегенде аларды таш бакалардын таш тонуна,жаныбарлардын терисине,дарактардын кабыгына жазган, кийин бамбук дарагынын сөңгөгүнө, жибеке жазууну ойлоп тапкан. Жазууда дарактардын ширелерин пайдаланышкан. Биздин заманга чейинки үчүнчү кылымда тушту ойлоп таап, аны менен жазган. Ата-бабаларыз да таш бетине жазгандыгы маалым, ал эстеликтер Орхон-Эне-Сайда,Таласта,Кочкордо азыркы күнгө чейин сакталып келет. Алар жылмакай таштарды таап, ошого чегип, ар кандай окуяларды жазып калтырган.

Адамдар бири-бирине айта турган ойлорун,кийинки муундарга калтырар сөздөрүн жазып,аларды китеп кылып чыгарышкан.

Азыркы учурда дүйнөдө 130 млн дон ашык аталыштагы китептер бар деп божомолдошот.

Китеп -адашканда жол көрсөткөн шам чырак.