Сярэдзіна раскошлівага лета

Сярэдзіна раскошлівага лета,

Цяніста ў садзе, лапушыста, ройна,

Цвіце баркун драбнюткім белым цветам,

Гусцей, чым мята, арамат лье тройнік.

Прыпарыць, пагрыміць і зноўку парыць.

Дажджы шчыруюць бульбе, агародам.

На ўзлессе выбег баравік паджары

Пабудкаю ўсяму грыбному роду.

Самой зямлі — маўклівай парадзіхі —

He згледзіць зрок: гурок, гарох, фасоля

I хмель чало ёй захілілі ціха

Пад ветрыкам, што дахне жытам з поля.

Жніво праз тыдзень, два. Наліты колас,

Зямлі на грудзі лёгшы амулетам,

Вусаты, мяккі,

рук, грудзей не коле.

Сярэдзіна раскошлівага лета.

Алег Лойка.

Чытаць цалкам: http://vershy.ru/content/syaredzina-raskoshlivaga-leta