Вершы Яўгеніі Янішчыц “Ты пакліч мяне, пазаві”  і  Міколы Шабовіча “Нас цяпер аніхто не разлучыць”.

Ты пакліч мяне. Пазаві. Там заблудзімся ў хмельных травах. Пачынаецца ўсё з любві, Нават самая простая ява. I тады душой не крыві На дарозе жыцця шырокай. Пачынаецца ўсё з любві — Першы поспех і першыя крокі. Прыручаюцца салаўі I змяняюцца краявіды. Пачынаецца ўсё з любві — Нават ненавісць і агіда. Ты пакліч мяне. Пазаві. Сто дарог за маімі плячыма. Пачынаецца ўсё з любві, А інакш і жыць немагчыма. Я.Янішчыц

Нас цяпер аніхто не разлучыць – Я надзею ў свой верш пасялю, Каб пасля пры сустрэчы агучыць Ціхім словам прызнання: “Люблю!”

Нас цяпер аніхто не раздзеліць, – Гэтай думкай сябе весялю, Каб пасля словы шчырыя спеліць, Каб на вуснах трымцела: “Люблю!”

А сказаць, як пры першай сустрэчы, Захінуўшы цябе ў паліто І нясмела абняўшы за плечы: “Нас ужо не разлучыць ніхто”.

Мікола Шабовіч