Автордук ырлар жыйнагы

А.Осмонов жана жазган ырлары.

Акын жазган Ата-Журтун,

Суугун алып ъз мойнуна.

Жазган ыры т\пк\р\нън ж\ръг\н\н,

Анткени ал калп айта албайт ырына.

Акын жазган Ысык-Къл\н,

Орток болуп толкунуна.

Дагы жазган ак с\й\\с\н,

Салыштырып с\ттъй таза колуктуга.

Акын жазган адамзатка,

М\рък,зам-зам дары суусун ичирип.

Ъз\н карап \й сыртынан кумсарган,

А кылымдан жан чыгарып,чаё ызгыткан.

Адамзатка аба-суу кандай керек,

Адамга ыр-чыгарма ошондой керек.

Аба-суу улуу Аллах тараптан,

Айтчы Алыкул,ырлар сабы кайдан келет?

Алыкулга таазим.

Айткым келет Алыкулду,

Акындардын чебери деп.

Ал жараткан ырларынын,

Б\т баарысы ж\ръккъ жакын келет.

Жазган акын кадырлуу калкына,

Жагалданбай бащчыларга.

Жана жазган Нестанды биздин тилде,

Жан берип кайра ал ырга.

Жашаган ълът,жасаган калат,

Жазган ал мааниси зор ырларды.

Ж\з жыл жашап ким жаза алат,

Алыкулдун 35 жаш курактагы ырларын.

Издебейм бейишти алыстан.

Алпештеп ъст\рд\ё\з кичинемден,

Мээрим тъг\п бар нерсени алып берген.

Бобостур дейм,сизге теёдеш бул ааламда,

Керек болсо бала \ч\н жанын берген.

Оюмда бар актап берем с\т\ё деген,

Билем,бирок кандай жасайм бул ишти мен.

Жардам,мээрим,баардык жакшылыктар,

Жок апаке!Сенин с\т\ё булар менен акталбаса экен.

Издебейм бейишти алыстан,

Ал жакын,жаныёдагы жаркын апаё.

Ага жакшы,мамилеёди т\з жаса,

Мына ошол эё тепкичт\\ бейишиё ал.

Апа деген ушундай жан,

Жакшы кър\п,жаманды т\зъп турган.

Эр жетсе эгер эр уулум деп,

Болот деген Ата-Мекенге кызмат кылган.

Осмонов кыргыз акыны.

Аалам алпы болгон Алыкул сен,

Кыргыздын жан д\йнъс\н ача билген.

Д\йнъдъ сага теёдеш адам жоктур,

Акындык ырыё менен жашап келген.

Канындагы ырлар агып акырын,

Жокко б\г\н кыргыз-улуу акыныё.

Алыкул деп сап башынан кармаса,

Келет ойго кък\рък толо муёдарыё.

Арабызда жок болсо да,карааны бар ж\ръктъ,

Керек насаат берип кеткен элетке.

Кеё д\йнън\н узагына батпаса,

Ыр саптары калды бизге белекке.

Ата болуп кайра абдан айрылып,

Кеё канаты кайра-кайра кайрылып.

Кара т\ндъ Жыпар кетти алыска,

Келбейт эми атасына кайрылып.

Бъбъг\м деп боздоп-сыздап жаш акын,

Калтыргандыр ълъър\ндъ ак сабын.

Мен ълсъм да ырым ълбъйт дегенсип,

Ырларыёда калган ъёдъй сырларыё.

Дароот-Коргон айылым.

Аска-зоолор боюн салып керилген,

Аймагыёда айкын талаа жеришкен.

Кетким келбейт туулуп ъскън жеримден,

Асман тиреп,тоолор бийик,ър\ш\ё кеё.

Чоё-Алайым асыл тукум малга бай,

Жериё кенен,чъб\ё таза малга жай.

Абаё таза,бардык кендин т\р\ бар,

Элим \ч\н каалап турам бак-таалай.

Алыс ж\рсъм айылымды сагынам,

Бийик коем,эл-жеримди баарынан.

Ыйык кър\п мекенимди,жеримди,

Баалаймын ак калпактуу элимди.

Аруулукка данакер поэзия.

Туулган жерим.

Туулган жерим ж\ръг\м,

Суусу таза,адамга аба м\ръг\ё.

Тунук суудан,таза абадан дем алып,

Сага арналат,ъм\р жашоо-к\ръш\м.

Муздак аба,шамалыё,

Сергитип адам кабагын.

Жашарып дайым турасыё,

Дем алган сайын абасын.

Туулган жерим мекеним,

Алыста ж\р\п сагынып,

Тоодо ъскън балалыкты эскерип,

Кадырын жакшы билемин.