Эсэ “Быць чалавекам я рад, быць ім хацеў бы заўсёды” М. Танк

“Быць чалавекам я рад, быць ім хацеў бы заўсёды” М. Танк 10 клас

Чалавек – заўсѐды бог.

Але тады, калі ѐн падобны

толькі на самога сябе.

Я. Скрыган

Часта я задаю сабе пытанні: ці цяжка быць чалавекам? Увогуле, як гэта – быць чалавекам?

Адназначна, гэта нейкія якасці, усім нам вядомыя: быць сумленным, добрым, дружалюбным, умець браць на сябе адказнасць, паважаць старэйшых. Яны дапамагаюць нам вырашаць розныя праблемы, быць карысным грамадству, падаваць руку дапамогі, хто ў ёй мае патрэбу.

Чалавечнасць – гэта падсвядомая сіла, маральныя якасці чалавека, уменне ўзаемадзейнічаць з людзьмі. Уменне адчуць духоўны свет іншага чалавека.

Тады, можа быць, Чалавек — гэта той, хто жыве па прынцыпе «дапамагай іншым»? Чалавек, для якога на першым месцы стаяць гуманнасць, чалавечнасць, магчыма, нават самаахвярнасць? Такому чалавеку не будуць ўласцівыя ні ганарыстасць, ні славалюбства, ні хвальба, ён будзе з радасцю аддаваць, не патрабуючы нічога наўзамен. Але тут таксама не ўсё так проста. Нельга абхапіць неабсяжнае, немагчыма дапамагчы ўсім і выратаваць ўсіх, ды і не ўсякая дапамога патрэбна чалавеку. Я схіляюся да думкі, што быць Чалавекам — гэта проста да чаго-то імкнуцца і што-то губляць, пазнаваць новае, дапамагаць навакольным, не баяцца рабіць выбар, жыць у згодзе з сумленнем. Бо ў кожнага — свой шлях да дасканаласці.

Быць чалавекам – гучыць горда, але з іншага боку вельмі складана.

Уменне быць чалавекам дае шматлікія перавагі ў жыцці: адкрывае новыя магчымасці, дае веру ў сябе, надзею, волю да перамогі, спакой і многае іншае.

Калі я задумваюся над сэнсам жыцця, то заўсёды радуюся таму, што я існую, што побач жывуць самыя дарагія мне людзі, што мне дадзена мілавацца прыгажосцю навакольнага свету і адкрываць гэты свет для сябе.

У той жа час прыходзіць адчуванне вялікай адказнасці за гэты свет і гонару ад усведамлення таго, што ты чалавек.

У маім разуменні, быць чалавекам — гэта значыць выхаваць у сабе высокія маральныя якасці.

Але я пераконваюся ў тым, што ў кожнага чалавека ёсць свая мараль. І менавіта ад яе залежыць, якім будзе чалавек.

Мне ў жыцці пашанцавала на добрых людзей. І мае выхавальнікі ў дзіцячым садку, і мае настаўнікі, і, перш за ўсё, мае бацькі — гэта людзі, з якіх я бяру прыклад. Усе яны паўплывалі на мой характар, навучылі адносінам да іншых людзей. Але мала быць выхаваным і добразычлівым для таго, каб усе вакол лічылі цябе чалавекам з вялікай літары. Безумоўна, не ўсім дадзена стаць выдатнымі і сусветна вядомымі людзьмі. Але кожны можа стаць чалавекам, якога паважаюць.

Я думаю, што сапраўдны чалавек — гэта добры сябар, здольны прыйсці на дапамогу, вызваліць з бяды і не зайздросціць шчасцю іншых людзей. Гэта добры сын або дачка, здольныя забяспечыць сваім бацькам спакойную старасць.

Добры чалавек створыць добрую сям'ю і будзе прыкладам для сваіх дзяцей.

І, безумоўна, такія шкодныя звычкі, як алкаголь і наркаманія, ніколі не ўжываюцца з паняццем добрага чалавека. А я лічу, што быць чалавекам — гэта значыць быць добрым чалавекам. Нельга браць прыклад з тых, хто добра ставіцца толькі да сваёй сям'і, толькі да сваіх сяброў, але пагарджае іншых людзей. Чалавек пры любых абставінах павінен заставацца чалавекам: і ў дачыненні да іншых людзей, і ў дачыненні да прыроды, і ў дачыненні да свайго горада, сваёй дзяржавы, свайго народа.

Я паважаю шчырых людзей, у якіх і думкі, і ўчынкі выклікаюць павагу.

А яшчэ я не дарую людзям здрады. Здрада несумяшчальная з паняццем «быць чалавекам».

Я ўвесь час спрабую сачыць за тым, каб не давялося саромецца сваіх намераў і ўчынкаў. Мяне натхняе выказванне А. П. Чэхава: «У чалавеку ўсё павінна быць прыгожым: і твар, і вопратка, і душа, і намеры.»