Հայերենի հարստությունը

ՀԱՅԵՐԵՆԻ ՀԱՐՍՏՈՒԹՅՈՒՆԸ

Հայերենի 150 հազար բառերից օգտագործում ենք 5-20 հազարը:Իսկ ինչքան գեղեցիկ բառեր կան,որոնց անունն իսկ չենք լսել:Օրինակ.սովորաբար օգտագործում ենք մահակ,փայտ,ձեռնափայտ,ցուպ,գավազան բառերը:Պետք է հիշել,որ արքայական գավազանը կոչվում է մական,ասա նուրբ ,բարակ մահակը՝ճպոտ կամ ճիպոտ հաստ մահակը՝բիր գունդ մղելու փայտը՝ճոկան ցորեն ծեծելու փայտը՝թմբիչ կարագ ծեծելու փայտը՝կուպի արոր մաքրելու փայտը՝ծամակ հրանոթ լցնելու փայտը՝խծկան: ԱՅԾ բառը բնիկ հայկական է և ունի իր հոմանիշները .քաղ-արու այծ ,կամ նոխազ ,կամ ների,որ առաջնորդում է հոտը ամիկ –մեկ տարեկան արու ուլ ալոջ-էգ ուլ բզաք-ամորձատած արու այծ ուլ- այծի ձագ այծ բառով են կազմված՝ այծքաղ-բարեկազմ,թեթևասահ վիթ,ջեյրան,քարայծ,համույր,կխտար,վայրի այծ այծյամ-արագավազ ,փոքրիկ եղջերու այծեմնիկ-այծյամի ուլ ,նաև սիրուն ,քնքուշ աղջիկ այծկիթ-սա թռչուն է ,որ պոկ չի գալիս հոտից՝մոծակ,պիծակ,ճանճեր որսալու համար: