Հայկական աղ /սալ արմենիկում /

Հայկական աղ

Հնագույն ժամանակներից Հայաստանը հարուստ է եղել աղի հանքերով

/Կողբ, Նախիջևան, Դարանաղի /։Մեր նախնիները ոչ միայն բավարարել են

աղի սեփական պահանջները ,այլև այն արտահանել են դուրս։

Հայկական աղը նաև այլալեզու և հայերեն ալքիմիական ձեռագրերում

հանդիպող գիտական արտահայտություն է։Ըստ որոշ ալքիմիկոսների ՝ հայկական աղը ,այն նուրբ ոգին ,առանց որի

է պատրաստել անմահության էլիքսիրը։Հայկական աղ արտահայտությունն

ավելի հաճախ օգտագործվել է որպես կոնկրետ նյութի անվանում։Այլազգի

հեղինակները այդպես են անվանել սովորական կերակրի աղը, անուշադրը,

պաղլեղը , մալաքիտը , լազուրիտը և այլ նյութեր ,որոնք արտահանվում էին

Հայաստանից։Հայկական ձեռագրերում հանդիպում ենք նաև հայատառ

սալ արմենիկում ձևը։Լատիներեն սալ /ռուսերեն ՝սոլ /նշանակում է աղ։