If ( BY RUDYARD KIPLING)

IF

If you can keep your head when all about you   

    Are losing theirs and blaming it on you,   

If you can trust yourself when all men doubt you,

    But make allowance for their doubting too;   

If you can wait and not be tired by waiting,

    Or being lied about, don't deal in lies,

Or being hated, don't give way to hating,

    And yet don't look too good, nor talk too wise:

If you can dream-and not make dreams your master;   

    If you can think-and not make thoughts your aim;   

If you can meet with Triumph and Disaster

    And treat those two impostors just the same;   

If you can bear to hear the truth you've spoken

    Twisted by knaves to make a trap for fools,

Or watch the things you gave your life to, broken,

    And stoop and build 'em up with worn-out tools:

If you can make one heap of all your winnings

    And risk it on one turn of pitch-and-toss,

And lose, and start again at your beginnings

    And never breathe a word about your loss;

If you can force your heart and nerve and sinew

    To serve your turn long after they are gone,   

And so hold on when there is nothing in you

    Except the Will which says to them: 'Hold on!'

If you can talk with crowds and keep your virtue,   

    Or walk with Kings-nor lose the common touch,

If neither foes nor loving friends can hurt you,

    If all men count with you, but none too much;

If you can fill the unforgiving minute

    With sixty seconds' worth of distance run,   

Yours is the Earth and everything that's in it,   

    And-which is more-you'll be a Man, my son!

Source: A Choice of Kipling's Verse (1943)

1. ԵԹԵ Եթե կրնաս պահել գլուխդ առանձին,                                    Երբ խուճապի մեջ է չորսդիդ ամեն մարդ, Եթե կրնաս վստահ ըլլալ քու անձին, Երբ ուրիշներ կը կասկածին քու վրադ, Եթե կրնաս միշտ սպասել անձանձիր Կամ չստել՝ շրջապատված սուտերով, Ատողներու միջև մնալ սիրալիր, Եթե կրնաս ըլլալ բարի, բայց ուժո՛վ Եթե կրնաս դուն երազել և սակայն Չըլլալ գերին երազներուդ գերիշխող, Հաղթանակեն ետք հանդիպել պարտության Եվ նո՛ւյն ձևով ընդունիլ զույգն այդ խաբող, Եթե կրնաս լսել քու խոսքդ վճիր Չարափոխված հիմարներու ծուղակի Ու խորտակված տեսնել մեծ երկը կյանքիդ, Բայց վերստին զայն շինելու գաս ծունկի,

   Եթե կրնաս շահը հազար ճիգերու Մեկ հարվածով հանձնել բախտի սեղանին Եվ անտրտունջ, առանց երբեք ողբալու Վերսկսիլ ծայրեն ամեն ինչ կրկին, Եթե կրնաս սիրտ ու ջիղեր ու մկան Մաշումեն ետք նորեն լարել անդադար Եվ դիմանալ, երբ մեռած է ամեն բան, Բացի կամքեն, որ կը մնա մեջդ վառ,

   Եթե կրնաս արքաներու հետ՝ պարզուկ, Ամբոխին մեջ՝ առաքինի ըլլալ միշտ, Եթե թաղես կրքի րոպեն վաղանցուկ, Եթե մարդիկ անզոր են քեզ առթիլ վիշտ, Եվ ամենուն կու տաս արժեքն իր արդար, Եթե սիրես, բայց սիրո խենթ չդառնաս, Քո՛ւկդ է Երկիրն ու իր գանձերն անհամար Եվ ավելին՝ այն ատեն Մա՛րդ ես, տղաս: