Яш?г?н авылыма багышлап язылган.

Усы дигән Актанышның бер почмагы
Бигрәк тә кадерле минем өчен.
Туган җирем, авылкаем диеп
Йөрәгем өзелә минем аның өчен.
Кошлар сайрый монда җәйге таңда,
Кояш көлә ямьле язларында,
Көзләрендә яфрак шаулый, җырлый,
Ә кышларын ак бураннар дулый.
Чишмә ага агач арасында,
Челтер-челтер килә тавышы.
Халык йөри “суы тәмле” диеп,
Кызлар килә серен сөйләргә.
Туйлар килә чишмә янына,
Бәхет тулып, ташып торсын дип.
Авылымның киләчәге булсын,
Гөрләп, уйнап, җырлап торсын дип.
Изге теләк кенә телим авылыма.
Кадерен белеп яшик гел генә.
Янып яшик, дуслар, истә тотыйк:
Туган җир була бит ул бер генә.