Bayramova Fauziya – The Meadow.
Oh, what a wonderful meadow is depicted in my tender heart. When the moments of the most difficult times come and my soul flies high into the world of white clouds of my dreams
And I am shyly entering them .. It is a summer meadow, which is full of flowers smelling. It seems to me that the day is cloudless, but some dark clouds covered this meadow and a light wind is blowing.
I start to run. I feel this tender wind. I hesitatingly enter it repeatedly and then I run very slowly.
The wind that blows in my face, ruffle my long black hair and it fly into the sky, then falls on my neck and shoulders. And I run and run. I find myself among the flowers; I feel that those dark and heavy clouds are approaching me. I feel it with all my heart and warmth, My hands are stretched forward with hope, I think that someone is running towards me from the other end of the meadow. I am tired, the last forces leave me, but I cannot stop, if I stop, those heavy grey clouds will catch me up, yes, they catch me up ... and … And there is no one in front of me so far… And I am running alone. Where is he, the man who has to run to meet me with open arms stretched out?! I would have fallen into his strong hands and I would have hidden from those grey, dark clouds if he had come.
I already know that I will run alone, and I cannot stop approaching the steep bank. But there is a reason not to stop and I am afraid, and I am very tired and I do not care.
I am travelling around the meadow of my poor life, I am getting to a brink of it. A snow-white fog rises from the bottom, it is right under my feet. I am wrapping in my black hair in it, throwing into a white mist. I am turning into that white mist myself, into that snow-white mist…
I am going crazy from this landscape ever since I can remember. But I can do nothing for this lonely girl who runs through a meadow with her free hair. I cannot stop her, and when she comes to the brink I close my eyes and I rush into this white fog with her. Thus, even if I temporarily hide from these terrible clouds, hiding into myself, I go back into myself…
They tell me, I do not know what, explain to me, laugh at me, but I hear nothing, I am already in the white mist.
Then they call me a fool and go away. All of them call me a fool. I am not a fool, no, I am not. I just do not like them just. Why do people have to be similar to each other? If I like them, who will run across my meadow so cute? Are we all run on the meadow? Every person run across the meadow, and then everyone falls into this bottomless pit, without sound, without pain, all disappear.
No. It is not right. It won`t be so. It`s only my meadow. It`s an abyss, where I fly. It’s only my world.
__________________________________________________________________________________________________________________________
Болын
Мин, үземне белгә- белгәннән бирле, күңнелемдә сурәтләнгән бер күренеш белән саташам. Миңа бик авыр мизгелләрдә, бар дөнья кинәт тынып, телсез-өнсез булып кала да, мин тагы үземә- күңелемендәге шул ак томаннар дөньясына китәм. Башта мин ул дөньяга кыяр-кыймас кына килеп керәм... Ул- чәчәк исләреннән оеп яткан җәйге бер болын. Көн үзе бик якты да кебек, ә шулай да болын өстен әллә нинди шомлы болытлар каплап киткән. Җиле дә бар кебек. Мин анысын йөгерә башлыйм. Каршы искән җил минем озын кара чәчләремне кирергә куа, алар, мин атланган саен, бер очып китәрдәй булып, күккә күтәреләләр, бер нәүмизләнеп, хәлсезләнеп, минем муеныма, җилкәләремә утырталар. Ә мин һавам йөгерәм да йөгерәм... Үзем чәчәкләр арасыннан йөгерәм, үзем бөтен баным-тәнем белән өстән шомлы болытларның түбәнгә агыллуларын, миңа таба якынлышуларын сизәм. Кулларым өметләнеп алга сузылган; минңа һаван арырак, болынның әнә теге башыннынрак, миңа таба да кемдер шулай йөгереп киләдер кебек тоела. Мин инде арыйм, хәлем бетә, ләкин туктый да алмыйм; тукталсам, теге авыр соры болытлар куып җитәрләр дә...Куып җитәрләр дә...Ә каршыда һаман берәү дә юк...Болын искиткеч зур да, чәчәкле дә, матур да, шомлы да... Ә мин һаман берьялгызым йөгерәм. Кайда соң ул, кочагын җәеп,минем каршыма йөгерергә тиешле кеше?! Килеп капланыр идем шуның көчле кулларына, качар идем шул шыксыз салкын болытлардан...
Мин, инде шушы ялгыз йөгерүемнән мәңгә туктала алмаячагымны аңлаган хәлдә, котылгысыз рәвештә һаман текә яр буена якынлашам. Ләкин мин нигәдер курыкмыйм, мин инде бик арыган, миңа инде барыбер.
Шул якты да, шомлы да гомер болынымнан йөгереп килгән хәлемдә, мин инде упкын читенә үк барып җитәм. Ә аста ап-ак томан, минем аягым астыннан ук ап-ак томан башлана. Мин, ап-кара чәчләремә урала-урала, шул ап-ак томан эченә ташланам. Арып, хәлсезләнеп, гаҗизләнеп...тынычланып. Һәм үзем дә ап-ак томанга әйләнәм. Ап-ак томанга...
Мин, үземне белгәннән бирле, әнә шул күренеш белән саташам. Ләкин мин, чәчләрен җилде туздырып, болын буйлап йөгереп килүче бу ялгыз кызга беринчек тә ярдәм итә алмыйм. Упкын читенә барып җиткәч, туктата да алмыйм. Күзләремне йомам да үзем дә аның белән ап-ак томан эченә ташланам. Шулай итеп, мин, вакытлыча гына булса да, өстемә ябырылып килгән усал болытлардан качам, үз-үземе качам, үземә китәм... Миңа нидер әйтәләр, аңлаталар, мыкскыллап көләләр, ә мин барыбер ишетми, мин бит инде ак томаннар арасында хәзер...
Анна, җүләр, диләр дә, китеп баралар. Мине барысын да җүләр дип йөртәләр. Ә мин бит җүләр түгел, түге, мин бары тик аларга охшамаган гына. Ә нигә кеше кешегә охшаргаа тиеш соң әле? Әгәр мин дә аларга охшаган булсам, минем болыным буенча кем шулай йөгерер иде икән соң? Әллә барыбыз да шул болыннан йөгерер идекме икән? Бөтен кеше берьюлы йөгерә-йөгерә дә, барысы да берьюлы төпсез упкынга оча, Тавыш-тынсын, сыхрау-газапларсыз гына барысы да...юкка чыга...Юк,алай яхшы булмас иде. Алай булмасын. Ул бит минем генә болын, ул-мин генә очасы упкын, ул-минем генә дөньям…
__________________________________________________________________________________________________________________________
While translating this text I came across with some difficulties. Of course, it was not easy to transmit the meaning of some expressions because of the great number of phrases without
Equivalent in English language. They are because of the Features of the author's style. For example when the author tells about her feelings standing on the meadow she says бар дөнья кинәт тынып, телсез-өнсез булып кала I found it necessary to use very simple translation the whole world calms down. There are a lot of Tatar idioms in the text
1 181
51 906 
