Ինչպես խոսենք որ աշակերտը մեզ լսի

Ինչպե՞ս խոսենք, որ մեզ աշակերտը լսի Գոյություն ունի ուղիղ կապ երեխայի զգացածի և վարքի միջև։Եթե երեխան իրեն լավ է զգում, նրա վարքը համապատասխանում է այդ զգացողությանը ;Ինչպե՞ս ենք մենք օգնում,որ երեխան իրեն լավ զգա։ Երեխայի հետ շփման ընթացքում մենք հաճախ ՝ -հրամաներ, հրահանգներ /արա, մի արա/ -սպառնալիք, զգուշացումներ / եթե չդադարես, անկարգություններդ, կգնանք տնօրենի մոտ/ -բարոյախրատական ճառեր/ լավ աշակերտները,իրենց այսպես ու այնպես են պահում/ -խորհուրդներ,ճիշտ լուծումներ /իսկ դու այպես վարվիր/ -ապացույցներ փաստարկներ, տրամաբանական եզրակացություններ /քանի անգամ եմ ասել, չլսեցիր է քո խնդիրն է/ -մեղադրանք, քննադատություն, դիտողություն/դու նորից ամեն ինչ վատ ես արել/ -ծաղրանք, հեգնանք / ին՞չ խելացի ես/ -գուշակություններ / գիտեմ որ սա քո անուշադրության արդյունքն է/ -հետաքննություն/չէ,ամեն դեպքում ասա/ -վիրավորանք /անփույթ,անկարգի մեկն ես/ -համեմատությոուն/ տես Արեգն ինչ գեղեցիկ է գրել, իսկ դու էլի ․․․/ -նահատակություն /ձեր պատճառով ես կորցնում եմ առողջությունս/

Զգացմունքների մերժումը Հանգեցնում է աշակերտների մոտ շփոթմունքի,զայրույթի և այլ բացասական հույզերի առաջացմանը ։ Թույլ չի տալիս աշակերտներին ճանաչել և հասկանալ իր զգացումունքները; Աշակերտը սկսում է չվարանել իր հույզերին զգացղողությունների ; Ընդունում ենք զգացմունքները -Ասում եսէ հոգնած ես թեև առաջին դասաժամն է -Հետաքրքիր է,դուք շատ հանգիստ եք,իսկ ես մտահոգվում եմ -Զգում եմ,որ տխուր ես -Տեսնում եմ,որ տխուր ես, -Հասկանում եմ,որ վիրավորվել ես․․․․