Әнкәй-шикәр,әткәй-бал

Иң кадерле газиз кешем.

Әни, әнием, әнекәем. Минем иң яраткан һәм якын кешем. Мине аңлаучы, һәрчак ярдәмгә килүче, шатлыкларымны уртаклашучы, авыр вакытларымда булышучы, һәр адымымны карап, үзенең киңәшләрен бирүче иң газиз кешем.

Әни.Бу өч аваздан, өч хәрефтән торучы сүздә күпме җылылык! Әйе, җылы да ул, ягымлы да, чибәр дә, сөйкемле дә! Дөньядагы иң изге күңелле, иң яхшы кеше ул- минем әнием! Елмайса-көннәр яктыра, дөньяга нур сибелә. Әгәр кәефе китсә, көнне болыт баса кебек миңа. Мин аның гел елмаеп, нур чәчеп, балкып торуын телим.

Әнием. Мин авырганда янымнан китмәүче, шатланганда миннән дә каты шатланучы кешем минем! Ул минем яклаучым, саклаучым, киңәшчем һәм бик тә якын кешем!

“Әнкәй-шикәр, әткәй –бал”,-диләр. Ул минем шикәрем дә, балым да!