Դպրոց հասարակություն հարաբերակցության ժամանակակից հիմնախնդիրը ներառական կրթության համատեքստում:

Դպրոց հասարակություն հարաբերակցության ժամանակակից հիմնախնդիրը ներառական կրթության համատեքստում:

Երկրագնդի վրա ավելի քան 1 միլիարդ մարդ ունի այս կամ այն տեսակի հաշմանդամություն: Հայստանում հաշմանդամություն ունեցող անձիք ևս բավական մեծ թիվ են կազմում: Ըստ երեխայի իրավունքների մասին ՀՀ օրենքի`հոդված 11-ի, յուրաքանչյուր երեխա ունի կրթություն ստանալու իրավունք:

2001թ-ին ՀՀ հասարակական կազմակերպության և ԿԳՆ-ի հետ համատեղ սկսեցին ներառական կրթության ծրագիրը: Այսօր արդեն կրթությունը գնում է դեպի ներառական ուսուցման: ՀՀ-ն 4 մարզեր արդեն անցել են համընդհանուր ներառման, այժմ աշխատանքներ են կատարվում քաղաք Երևանում համաընդհանուր ներառման անցնելու համար, նշեմ, որ Երևանի թվով 54 հիմնական դպրոցներում ներառական կրթություն է իրականանում, որտեղ սովորում են մոտ 1200 ԿԱՊԿՈՒ երեխա:

Ներառակ կրթությունը բացառում է խտրականությունը երեխաների նկատմամբ: Ներառական կրթության զարգացմանն օժանդակում են` ուսուցիչները, ծնողները, բազմամասնագիտական թիմի անդամները և առհասարակ բոլոր նրանք, ում միջամտությունը կարող է այս կամ այն կերպ օգտակար լինել: Ներառական կրթության հիմնախնդիրներից են`

1. Հասարակության ոչ բավարար տեղեկատվությունը

2. Ներառական կրթության առավելությունների բացահայտումը հասարակության որոշ խավերում

3. Ներառական կրթության բնագավառի կադրային քաղաքական վիճակը

4. Վաղ ախտորորշման մշակույթի կարևորությունը

5. Ներառական կրթության շարունակականությունը (ԲՈՒՀ, ուսումնական հատատություն)

6. Ուսուցիչ-ծնող համագործակցության ոչ բավարար լինելու հիմնախնդիրը:

Անդրադառնամ հասարակության ոչ բավարար տեղեկատվության հիմանախնդրին: Վառ օրինակ է այն, որ շատ ծնողներ դեմ են, որ իրենց երեխայի դասարանում սովորեն խնդիր ունեցող երեխաներ: Պատճառը ծնողների անտեղյակությունն ու ինֆորմացիայի պակասն են: Խնդրի լուծումը տեսնում եմ բազմամասնագիտական թիմի ճիշտ աշխատելու մեջ: Դասղեկը, սոցիալական աշխատողը, հատուկ հոգեբանը հաճաախակի պետք է զրուցեն ծնողների հետ, ծանոթացնեն երեխաների խնդիրներին և միասին սովորելու կարևորության հարցի մասին զրույց ունենալ: