Ինչպես խոսենք որ աշակերտը մեզ լսի

Ինչպե՞ս խոսենք , որ մեզ աշակերտը լսի

Գոյություն ունի ուղիղ կապ երեխայի զգացածի և վարքի միջև։Եթե երեխան իրեն լավ է զգում , նրա վարքը համապատասխանում է այդ զգացողությանը ;Ինչպե՞ս ենք մենք օգնում ,որ երեխան իրեն լավ զգա։


Երեխայի հետ շփման ընթացքում մենք հաճախ ՝
-հրամաներ , հրահանգներ /արա, մի արա/
-սպառնալիք , զգուշացումներ / եթե չդադարես , անկարգություններդ, կգնանք տնօրենի մոտ/
-բարոյախրատական ճառեր/ լավ աշակերտները ,իրենց այսպես ու այնպես են պահում/
-խորհուրդներ ,ճիշտ լուծումներ /իսկ դու այպես վարվիր/
-ապացույցներ փաստարկներ , տրամաբանական եզրակացություններ /քանի անգամ եմ ասել, չլսեցիր է քո խնդիրն է/
-մեղադրանք, քննադատություն, դիտողություն/դու նորից ամեն ինչ վատ ես արել/
-ծաղրանք , հեգնանք / ին՞չ խելացի ես/
-գուշակություններ / գիտեմ որ սա քո անուշադրության արդյունքն է/
-հետաքննություն/չէ,ամեն դեպքում ասա/
-վիրավորանք /անփույթ,անկարգի մեկն ես/
-համեմատությոուն/ տես Արեգն ինչ գեղեցիկ է գրել , իսկ դու էլի ․․․/
-նահատակություն /ձեր պատճառով ես կորցնում եմ առողջությունս/

Զգացմունքների մերժումը

Հանգեցնում է աշակերտների մոտ շփոթմունքի ,զայրույթի և այլ բացասական հույզերի առաջացմանը ։
Թույլ չի տալիս աշակերտներին ճանաչել և հասկանալ իր զգացումունքները;
Աշակերտը սկսում է չվարանել իր հույզերին զգացղողությունների ;

Ընդունում ենք զգացմունքները
-Ասում եսէ հոգնած ես թեև առաջին դասաժամն է
-Հետաքրքիր է ,դուք շատ հանգիստ եք ,իսկ ես մտահոգվում եմ
-Զգում եմ ,որ տխուր ես
-Տեսնում եմ ,որ տխուր ես,
-Հասկանում եմ ,որ վիրավորվել ես․․․․