Մաթեմատիկական կրթությունը համակրանքը եվ սերը

ՄԱԹԵՄԱՏԻԿԱԿԱՆ  ԿՐԹՈՒԹՅՈՒՆԸ

 ՀԱՄԱԿՐԱՆՔԸ  ԵՎ  ՍԵՐԸ  

Եթե  անցյալում  գիտությունները  զարգանում  էին  թվաբանական  պրոգրեսիայով, այսօր  առաջ  են  շարժվում  երկրաչափականով: Օրեցօր  մեծանում   է  թե՛  բնական, թե՛  հասարակական  գիտությունների  կիրառական  նշանակությունը: Ուստի  տարբեր  գիտությունների  մշակները   հաճախ  են   ‹‹թակում ›› մաթեմատիկայի  դռները. իսկապես,    թե՛  բնական, թե՛  հասարակական  շատ  գիտություններ   այսօր  անհնար  է   պատկերացնել  առանց  մաթեմատիկայի: Սրանից ելնելովէլ կարելի է այսօրվա  կրթահամակարգի  հիմքում  դնել  մաթեմատիկական  կրթությունը, որովհետև  սովորողը,  որ   ոլորտն  էլ  ընտրի,  պետք  է  առնչվի  մաթեմատիկայի  հետ:  

Մաթեմատիկան ամենևին էլ չոր, վերացական, կյանքից կտրված գիտություն չէ (ինչպեսշատերն են կարծում դպրոցն ավարտելուց հետո), այլ ընդհակառակը՝ կենսունակ, լայն կիրառելի ևանչափ հետաքրքիր մի բնագավառ...

Մաթեմատիկական  կրթությունը  նպաստում  և  հնարավորություն  է  տալիս  ծավալելու  լիարժեք  մասնագիտական  գործունեություն, խորանալու  ժամանակակից  շատ  մասնագիտությունների  մեջ , սիրելու  այդ  մասնագիտությունները: Սակայն  նման  սերը  կարող  է  դրսևորվել  միայն  ապագայում: Այժմ մեր  նպատակն  է, որ  սիրո  արժեքի  ձևավորման  հիմնական  առարկան  լինի  մաթեմատիկան: Իսկ  մաթեմատիկական  կրթությունը  բնավ  էլ  դյուրին  գործ  չէ  և  մանկավարժներից  պահանջում  է  քրտնաջան  աշխատանք:

Իմ  մանկավարժական  պրակտիկայի  ընթացքում  հասկացել  եմ`   կրթության  հիմքում   պետք  է  դնել  սերը:  Բոլորս  էլ  գիտենք, որ  սիրո  զգացմունքին  նախորդում  են  հրապուրանքը, համակրանքը, դուր  գալը:  Մինչև  առարկայի  գաղտնիքները   սովորեցնելը  նախ  պետք  է  դասարանում  ստեղծել  փոխադարձ  սիրո  ու  համակրանքի  մթնոլորտ: Շատ  կարևոր  է , որ  ուսումնական  գործունեության  մեջ  աշակերտը  համակրի  ուսուցչին, հետևաբար  կհամակրի  նաև  նրա  դասը / դասավանդած  առարկան/: Մաթեմատիկայի   /և  ոչ  միայն/  ուսուցման  պարագայում  հարկ  է, որ  յուրաքանչյուր  աշակերտ  զգա  նաև  ուսուցչի  համակրանքը  իր  նկատմամբ: Առանց  այդ   փոխադարձ    համակրանքի  դժվար  է  ակնկալել  ուսուցման  երկու  սուբյեկտների  նորմալ  համագործակցությունը: Որքան  մեծ  լինի  ուսուցիչ-աշակերտ  և  աշակերտ- ուսուցիչ  սերը, այնքան  արդյունքը  բարձր  կլինի`   մաթեմատիկական  ճշգրտությամբ: 

Դասավանդումն արվեստ է, և, ինչպես յուրաքանչյուր արվեստ, այն շատ հնարքներ ևհնարամտություններ ունի։ Ամեն մի լավ ուսուցիչ իր սեփական հնարքներն ունի, և դրանով էլ ամենմի ուսուցիչ տարբերվում է ցանկացած ուրիշ ուսուցչից։

            Ինչպես հայտնի է, յուրաքանչյուր առարկա դասավանդելիս ուսուցիչները օգտվում ենորոշակի և, կարելի է ասել, արդեն ավանդական դարձած հնարներից, որոնց կողքին մենք՝երիտասարդներս, փորձում ենք դնել մերը՝ նորը:  Ես  մաթեմատիկայի  նկատմամբ  համակրանքի  և  սիրո  զգացմունքն  առաջացնում  եմ հետևյալ  հնարքներով`   խաղեր (ավանդական), զարմանք   և  հիացմունք: