Табышмаклар иленә сәяхәт

Туган тел

И туган тел, и матур тел, әткәм-әнкәмнең теле!

Дөньяда күп нәрсә белдем син туган тел аркылы.

Иң элек бу тел белән әнкәм бишектә көйләгән,

Аннары төннәр буе әбкәм хикәят сөйләгән.

И туган тел! Һәрвакытта ярдәмең берлән синең

Кечкенәдән аңлашылган шатлыгым, кайгым минем .

Табышмаклар иленә сәяхәт.

Агач түгел – яфраклы,

Тун түгел – тегелгән,

Кеше түгел – сөйли.

Кырлар буш кала,

Яңгырлар ява.

Җирләр дымлана,

Бу кайчак була?

Зур гәүдәле, бик көчле

Ике зур казык тешле.

Торган җире – җылы ил.

Бу – олы колаклы ...

Тәңкә карлар сипкән,

Җирне ап-ак иткән.

Чыршы, каен, имән

Кардан чикмән кигән

Бу кайчан булган?

Табышмаклар иле

Җәй иртәрәк уяна,

Кыш иртәрәк югала.

- Нәрсә ул?

Кызыл икән, ал икән,

Яшел икән, сары икән,

Кеше йөрмәс, атлы үлмәс

Шундый күпер бар икән.

Үзе ялтырый, үзе калтырый.

д

о

й

ы

з

л

Көне – төне эшли.

й

р

ә

ө

к

Айзирәктә кунакта

Чуар, йомшак күлмәге,

Тотсаң, уңа бизәге.

Тоттырмый. Китә очып,

Я кала җирдә посып.

Башы тарак,

Койрыгы урак,

Кычкырта быргысын,

Уята барысын.

“ Алма!” – дисәң дә алалар,

Нәрсә соң ул, балалар?

Утырабыз урманда

Ап-ак эшләпә киеп.

Киптерә дә, кыздыра да

Кешеләр безне җыеп.

Үскәндә яфрагын ашыйлар,

Үсеп җиткәч, үзен ашыйлар.

Сорыдыр төсе,

Үткендер теше,

Урманда йөри,

Сарыклар эзли .

“ Йолдызчыклар” кафесы

Көлтә-көлтә койрыгым

Селти-селти барамын.

Кетәкләргә кереп мин

Тавык-чебеш аламын.

Аяксыз-кулсыз

Мең кат кигән.

Үсә койма буенда,

Гел чагудыр уенда

Уты да юк – яндыра,

Корт чаккан эз калдыра .

Йомры, түгәрәк,

Йомшак сары йомгак,

Йөгереп йөри чирәмдә .

Нәкъ унике күзем бар,

Сиңа әйтер сүзем бар.

Колагымны бор гына,

Уятырмын, тор гына.

Аны күрмисең дә,

Ансыз күрмисең дә .

Алтын ачкыч

Игъ тибарыгыз өчен рәхмәт!