Аалам алпы Айтматов.

Кыргыз болуп жаралып калганым үчүн сыймыктанам. Анткени, кыргыз эли улуу эл. Касиеттүү эл. Ошол үчүн Айтматовдой асыл адам жаралды. Аны далилдеп кереги жок. Кыргыз байыркы эл, баатыр эл, таланттуу эл, кыргыз эли улуу бойдон кала берет.Чынгыз атабыз болсо эл-жеринен түбөлүк кетти, атасынын жанынан “Ата-Бейиттен” түбөлүк орун алды. Менин ойум боюнча 12 – декабрь Чыңгыз Айтматов күнү деп жарыяланып. Республикалык деңгээлде майрамдалышы керектеп ойлойм жана монументалдык эстеликтери “Ата-Бейитке” орнотулса дейм. Дегеним, эл-жерибизге келген меймандар, расмий делегациялар сөзсүз залкар жазуучубуз жаткан жайга барып, зыярат кылары айтпаса да түшүнүктүү. Ошон үчүн Айтматовго айкел тургузсак,аны атка мингизсек кандай болор эле? Жок дегенде эле, Ч.Айтматовго Гүлсаратты жетелетип, ал монументте Айтматовдун каармандары Жамийла менен Даниярдын, дезертир Ысмайыл менен жубайы Сейденин, Танабай менен Бүбүжандын, Эмрайн менен Мылтундун, же энесине жаа кезеген Дөнөнбай маңкурттун элестери бюст-барельеф түрүндө болсо да жасалса деп ойлойм. Мына ошондо бул монументти көргөн адам Айтматовдун дүйнөсүнөкайрадан бир кайрылып келгендей болот. Мындай монумент Айтматовдун чыгармаларындай кылым карытат деген ойдомун. Экинчиден, Ч.Айтматовдун китептери дүйнөнүн көп тилдерине которулду дейбиз. Анда жазуучунун дүйнөнүн тилдерине которулган китептеринин музейин уюштуруу зарыл. Муну Бишкек шаарындагы Ч.Айтматов атындагы Тил жана адабият институтунда, улуттук китепканада, улуттук тарых музейинде, Ата-Бейиттеги музейде, же Таластагы Айтматов борборунда уюштурсак да болот. Ошондой эле Айтматовдун кол башындай бюстун чыгарып, чет элдик туристтерге, мамлекеттик делегацияларга сый иретинде, белек иретинде берсек жарашмак. Мындан тышкары, өлкөнүн бардык китепканаларында Ч.Айтматовдун томдуктары сөзсүз түрдө болушу керек деп эсептейм.