Эссе "Мин-Укытучы"

“Укытучылык – и? б?ек ??м и? изге бер хезм?т урыныдыр ки: бу юлда никад?р м?ш?кать тартылса да, аларны? барысы да р?х?тлекк? хисапланылса, урынлыдыр”. ?леге с?зл?рне халкыбызны? к?ренекле ш?хесе, педагог Ризаэтдин Ф?хреддин ?йтк?н. Бик хак с?зл?р. Укытучы хезм?те – элек-элект?н ихтирамга, игътибарга лаеклы хезм?т.

Укытучы.К?пме м?гън?, к?пме а?, к?пме балаларга ??м кешелекк? булган м?х?бб?т хисл?ре тупланган бу с?зд?.Чыннан да, гади с?з т?гел бу. Тормышны яхшылыкка ?зг?рт?че, д?ньяга матурлык ?ст??че, кечкен? сабыйлардан зур Ш?хес ?стер?че, т?рбиял??че, олы тормышка юл к?рс?т?че, озатып калучы б?ек ?ан ул- Укытучы.

??рбер кеше бу д?ньяда укытучы була ала мик?н?

Минемч?, юктыр. Ч?нки ?леге б?ек ??н?рг? и?-и?н?ре, ки? холыклы, белемле, ? и? м??име, бала ?анлы ??м ки? к??елле кешел?р ген? лаектыр.

Мин ?з гомремне укытучы ??н?рен? багышладым. Мен? 30 ел инде укытучы ??м ?зем д? укучы. Укытучы – укучы ул. ?земне? кадерле балаларым бел?н тагын да яхшырак, н?ти??лер?к эшл??, биек ?рл?рг? к?т?рел?, я?алык и?ат ит? ??м шу?а шатланып яш?? ?чен, мин гомер буе укучы булырга ?зер. Укучыларымны? туган телне яратуларын, халкыбызны? гореф-гад?тл?рен х?рм?т итеп яш??л?рен телим.

?ле кич? ген? т??ге д?ресемне бирг?н идем кебек. Балаларны? ?мет тулы к?зл?рен? карарга куркып, ышанычларын аклый алырмынмы, к??елл?рен? ачкыч табармынмы дип ?тк?релг?н беренче д?ресл?рем. Уйлый китс??, шактый вакыт ?тк?н.

?йе, мин б?хетле. Б?хетле, ч?нки гомеремне укучыларыма багышладым. Мин м?кт?пт? татар телене? белем нигезл?рен? ?йр?т?м, телебезне? матур я?гырашын, а???ен, рухи-?хлакый мирасыбызны укучыларым к??елен? ?иткерерг? омтылам. К?ренекле язучыларыбыз и?аты, аларны? ?с?рл?ре аша, б?ек м?гъриф?тчел?ребез Р.Ф?хреддин, К.Насыйрины? педагогик мирасын кулланып, укучыларымда туган якны? г?з?л табигатен?, аны? саф к??елле хезм?т с?юч?н халкына соклану ??м ихтирам, туган якка м?х?бб?т ??м т?б?гемне? б?ек ш?хесл?рен? карата горурлык хисе, туган телем, халкымны? тарихы, гореф-гад?тл?ре, зыялылары, татар д?ньясына караган милли традициял?р, халык педагогикасы аша укучыларымда телне ?йр?н?г? кызыксыну, ?хлакый сыйфатлар т?рбиялим.

Минем укучыларым арасында т?рле ??н?р иял?ре бар. ?зем укыткан укучылар да инде т??риб?ле укытучылар. Аларны? ??рберсе тормышта ?з урынын тапкан ик?н, дим?к, тырышлыгым бушка китм?г?н. Гомеремне бушка уздырмавым ?чен с?енеп туя алмыйм.?зе? яраткан эшт? узган гомер-б?хет бит ул! ??р олы эшне? нигезенд? кечкен? гам?л ята, зур сулыклар да б?л?к?й чишм?л?рд?н башлана, дил?р. Олы юлга алып чыгучы кечкен? ген? сукмакта да т??ге адымнар чарлана. Шул адымнарыбызны ясарга ярд?м ит?че, балаларга белем бир?че, гыйлем нуры ч?ч?че, к??елл?рен? яхшылык, р?химлелек, сафлык орлыкларын салучы кешел?рне? берсе мин.

Шушы матур ??н?рне сайлавыма, ?лб?тт?, беренче укытучым М?к?р?м? апага р?хм?тлемен. ?нк?й кебек йомшак, ягымлы тавышы, назлы к?з карашы, ш?фкатьле к??еле, т?мле с?зл?ре бел?н безне, укучыларын, белем д?ньясына алып керде. Мин укытучымны? искиткеч матур ??н?рен сайлап алдым. Б?йр?к? - Тамак гомуми белем бир? м?кт?бене? и? яхшы укытучыларыннан белем алырга туры килде ми?а. Розалия Х?с?н кызы, ?сгат Ш?рип улы, Экълим? Садыйк кызы. Х?зерге к?нг? кад?р аларны? ?тк?рг?н д?ресл?ре, с?йл?г?н с?зл?ре, ?йр?тк?н яхшылыклары х?теремн?н чыкмый. Й?р?к ?ылысын биреп, олы юлга алып чыккан, Кеше итк?н укытучыларым каршында х?рм?т бел?н баш иясем кил?.

Ел артыннан ел ?т?. Минемч?, ?ир й?зенд? укытучы бер д? картаймый. Ул ?аман укучы яшенд? кала. Кечкен?л?р бел?н сабый булып бетс?м, ?смерл?р бел?н яшьлегем? кайтам. Мен? - д?ртл?рем. Самими карашларын ми?а т?б?г?н. ??р ?йтк?не?не се?дереп алырга гына торалар. Мине ярты с?зд?н а?лаучы ?з сыйныфым. ?н? шул балаларга н?рс? д? булса бир? алмаммы мин, к??елем ярлы, буш т?гелме диг?н сораулар да тынгылык бирми ми?а. Бу ??н?рне сайлаган кешел?р ?чен и? м??име –?зе?не ш?хес итеп тою дип уйлыйм мин. К.Ушинский язганча: ”Бары ш?хес кен? ш?хес т?рбияли ала.” Укытучы ?хлаклы, туры с?зле, т?земле, сабыр булырга тиеш. ”Шундый булу ?и?елме со??”- дип сорарсыз. Минем ?чен ??р бала –?з фикерен ?йтерг? хокуклы ш?хес. Ничек бар, шулай кабул ит?м мин аларны. Парта артындагы ??р сабый – ?зене? «балкуын» билгеле бер вакытка кад?р ген? тыеп торучы йолдыз ул. Аларны? ??рберсе талантлы, с?л?тле. Мен? шул сыйфатларны камилл?штер? – минем бурычым. Д?ресл?р… Алар укытучы бел?н укучыны? берг?л?п и?ат ит?ен? нигезл?нерг? ??р балада кан?гатьл?н? хисе тудырырга тиеш. Балаларны? кызыксыну тулы к?зл?рен к?р? – минем ?чен и? кадерле минутлар. Ирт?г? кабат сыйныф б?лм?сене? ишеген ачып: «Ис?нмесез, кадерле укучыларым! Б?ген без сезне? бел?н…»- дип, аларны гыйлем д?ньясына алып кер?ч?кмен. Кешел?р ?чен, укучыларым ?чен кызыклы булып калырга кир?к. ?г?р га??пл?ндер?, балаларны? к?зл?ренд? кызыксыну, белемг? омтылу чаткылары уята алмыйсы? ик?н, бу-укытучыны? кимчелеге. Ч?нки бу- гад?ти тормыш т?гел. Бу – Укытучы тормыш.