Карыларга көңүл бөлбөй калдык!

Аяктай булчуң эт кетти.

Анардай кызыл бет кетти

Алтымышка жакындап

Айыл- үйдөн четтетти.

- деп, Токтогул атабыз бекеринен айтпаптыр да. Ушул төрт сап ырда айткандай-коомдук өндүрүшкө түздөн-түз катышуудан алыстаган адамдын жашоосунун акыркы мезгилин карылык деп айтат турбайбы. Бул курак адамдын жашоосунун акыркы мезгилдеги жашоосу болсо да башка курактагы адамдардай эле өзүнүн: максаты, күндүк планы, өзүн-өзү өнүктүрүү жана ошондой эле жашоого болгон көз карашы, умтулуусу болот тура. Бул айткандарым куру сөз болбошу үчүн төмөнкү; белгилүү бир инсандын карылыкта айткан сөзүн кыстара кетейин: «Мен башкалар үчүн пайдалуу иштерди жасаган үчүн тирүүмүн, ошондуктан мени кадырлоону жана барктоону талап кылам» деген сөздөрүнөн дана байкалып турат. Муну менен айтайын дегеним бардык адам өзү жөнүндө жакшы элестерди калтыргысы келип, өзүнө жана тегерегиндеги адамдарга «Менин жашоом бекер өткөн жок» деген ойду далилдегенге бардык күч- кубатын жумшайт тура!