Леонардо да Винчи, Бүргө

БҮРГӨ

Бир кичинекей бүргө жашаптыр. Ал ар дайым өз жашоосуна нааразы болуп жүрчү экен. Өзүн ырысы жок, бактысызмын деп эсептечү.

Анын бала чагы жүндүү мышыктын жонунда өттү. Кийин чоң итке жармашты. Бүргө жыргап–куунап жашаса болмок, бирок ал дайыма сак жүрбөсө тытынган иттин оркойгон тырмактары соо калтырбайт болучу. Ал аз келгенсип кожоюну андан кутулуунун улам бир жаңы “ыкмаларын” ойлоп таба берчү.

Бир жолу анын мурдуна таза жүндүн жыты бур дей түштү. Ал тегерегин карап өзүнө тааныш эмес жерде жүргөнүн көрдү. Бул итке кирүүгө тыюу салынган кожоюндун кеңсеси эле. Полдо мага кел деп азгырып, ага тааныш эмес чоң жаныбар кыймылдабай жаткан экен.

Көп ойлонуп олтурбай ал жаныбардын үстүнө секирип түштү. Бул жерде ал тобокелчиликсиз бейпил турмуш өткөзөм деп ойлогон.

Бул эчак өлгөн аюунун териси экенин билгенде, кеч болуп калган. Кичинекей ач көз ойлонбой кылган ишине катуу өкүндү.

Тагдыр аны катуу тамашалады, бүргө кайрадан итке, кур дегенде мышыкка же дагы бир белгисиз жандыкка жетсе бактылуу болмок.

Турмуштан алган бул сабак аны сак жана өзүндөгү нерселерге сарамжал мамиле кылып, жашоону баалай билүүгө үйрөткүсү бардыр.

Турмушта кандай жагдайга кабылсаң да жоомарт жана бактылуу жашоого үйрөн.

Которгон Абийрбек АБЫКАЕВ