Леонардо да Винчи. Эшек

ЭШЕК

«Суусаган эшек көлмөгө келди. Бирок көлмөдө өрдөктөр бири-бирин кубалап, канаттары менен чалпылдатып ойноп жүрүшкөн эле. Алар сууну капкара кылып булгап салышты.

Эшек канчалык суусап турса да, суу ичпей күтүп турду. Акыры өрдөктөр да кетишти. Ал кайрадан көлмөгө жакын келди. Суу дагы эле туна элек экен. Башын шылкыйтып кайра артка тартты.

— Апаке, ал эмне үчүн суу ичпей кетип калды? — деп сурады бардыгын билүүгө дилгир көнөк баш. Ал эшектин келип-кетип жатканын байкап турган экен.

— Эки жолу келип ичпей кетти го?

— Анткени, — деп жооп берди эне-бака, — эшек ылай суу ичкенче, суусасап, тамагы кургап өлгөндү артык көрөт. Ал көлмөдөгү суу тунуп тазармайынча суудан ооз тийип да койбойт.

— Ах, кандай гана кежир неме!

— Жок, уулум, ал кежир эмес, ал чыдамкай, — деп түшүндүрдү бака.

— Эшек бардык кыйынчылыктар менен таарынычтарды көтөрө билет. Ал эми аны кежир деп өздөрүнүн чыдамдары жок, сабырсыздар айтышат.

Мына ушундай, кээде угуп эле жүргөн сөздөрдүн таптакыр биз ойлобогон мааниси болот.