Գրաճանաչության տոն/ միջոցառման ծրագիր․․

Բաղրամյանի միջնակարգ դպրոց ՊՈԱԿ

Միջոցառում նվիրված գրաճանաչությանը

Օրվա իրադարձությունը – Միջոցառում

Անվանումը-

Կահավորումը-

• Մաշտոցի մեծադիր նկարը

• Մեսրոպատառ հայերենով գրված առաջին նախադասությունը`

• Այբբենարանի կազմի վրայի աստղանավի նկարը

• Հայոց այբուբենի թռչնատառերը

• Պաստառներ

• Գրաճանաչության անկյուն

• Կերպարվեստային աշխատանքներ

• Փուչիկներ, տնակ, ծառ, հրաշքարկղ, գյուղական տեսարան

Միջոցառման բնույթը

• Ուսուցողական

• Ճանաչողական

• Ամփոփիչ

Միջոցառման նպատակները

• Ամփոփել հայոց գրերի ստեղծման պատմությունը

• Կրտսեր դպրոցականի մեջ սեր և հետաքրքրություն առաջացնել հայոց գրերի, ուսման նկատմամբ

• Ձևավորել հայրենասիրություն

• Ձևավորել արժեքային համակարգ

• Ձևավորել վերաբերմունք

• Լսել ընկերներին, արձագանքել, ստանալ տեղեկություններ

• Ամրապնդել մայրենի լեզվի մասին ստացած գիտելիքները:

Միջոցառումը սկսվեց ուսուցչի խոսքով: Դասվար Լ. Մինասյանը խոսքում նշեց, որ երջանիկ է այն ազգը, որն ունի իր գիրն ու լեզուն, իսկ մեր ապագա սերունդը այդ արժեքների կրողն ու պահպանողն է:

Պարային կատարումով ներկաներին ողջունեցին առաջին դասարանի սաները, որից հետո քառատողերի միջոցով նկարագրեցին սուրբ Մ. Մաշտոցի ծնունդն ու գրերի ստեղծումը, գովերգեցին հայոց տառերը, հնչեցին երաժշտական կատարումներ նվիրված հայոց գրերին, այբբերանին և մեր հայրենիքին:

Չորրորդ դարի երկինքը սև

Հանկարծ մի պահ ծիածանվեց,

Հրաշափայլ հենց այդ պահին

Հայոց հողում Մեսրոպ ծնվեց:

Եվ Տարոնի հին գավառում`

Հացեկացում ցորենաբույր,

Շինականի պարզ սեղանին

Ցնծաց գինին անուշաբույր:

Հայրը ուսման ճամփեց նրան,

Ու Մաշտոցը գնաց, շրջեց,

Մուշից անցավ Վան ու Սասուն,

Զգաց` լեզուն ազգապահպան

Կամա~ց – կամա~ց հեռանում է:

Տեսավ` թխաչ մանուկն ահա

Ազգանունը մոռանում է,

Եվ ազգն այսպես անօգնական

Կրակի մեջ աղանձվում է:

Հնչում է միջնադարյան երաժշտություն:

Ո~վ, երանելի վարժապետ,

Սուրբ Մեսրոպ Մաշտոց:

Հրեշտակ երկնային,

Որ մեզ աստվածափայլ երկինք նվիրեցիր,

Տուր, որ այն օգտագործենք

Կյանքի ճանապարհին

Գիտության մեջ խորանալու և դրանով պայքարելու չարի դեմ:

ԱՄԵՆ:

Ներս է մտնում Մաշտոցը:

-Միայն գի~րը, գի~րը,-

Միայն գիրը պիտի հաղթի

Այս խավարին ազգահալած:

1612 տարի է անցել

Հայոց տառերի ստեղծման օրից:

Ո'չ ծերացել է, ո'չ էլ հնացել,

Ճշմարիտն ասած, շատ է նորացել:

Հիմա լսեք` ինչքա~ն դյուրին,

Ինչքա~ն սահուն կարտասանեն

Հնչյուններն այս անուն-անուն:

Միջնադարյան երաժշտության ներքո արտասանում են այբուբենը:

Գրերը մեր երկաթագիր,

Մեծ Մաշտոցի ձեռքով գրված,

Դարեր շարունակ եղան լույսի, հույսի սյուներ,

Ազգը պահող, լուսավորող անմար ջահեր:

Դպրոցը հայոց` Մաշտոցն է բացել

Ու դարձել առաջին ուսուցիչը մեր:

Այդ օրվանից եկել-անցել են դարեր,

Ջնջվել են գրեր, կորել ողջ ազգեր,

Բայց հայն է հավերժել ումիշտ արարել:

Ճամփաներով այս -ի, -ի

Որքան մարդիկ են քայլել ու անցել

Այսօր էլ մենք ենք մի քայլ կատարել`

Այբբենարանին հրաժեշտ տվել:

Հնչում է Մ. Յորգանցի երգը:

Ներս է մտնում ժովորդական բանահյուսությունը:

Ժող. Բան.— Բարև Ձեզ, ինչքա~ն գեղեցիկ և խելոք մանուկներ են հավաքվել այստեղ:

Ինչ տոնակատարություն է ձեզ մոտ:

Աշակերտ-- Այսօր մենք տոնում ենք գրերի տոնը: Արդեն ավարտել ենք և կարող ենք գրագետ խոսե լմայրենի լեզվով:

Ժող. Բան.— Ա~, շնորհավորում եմ Ձեզ: Իսկ դուք գիտեք, թե ես ով եմ:

Ժող. Բան—Հեքիաթասաց տատիկը:

Աշակերտ—Կախարդ փերին:

Աշակերտ—Դուք հեքիաթ եք:

Աշակերտ—Դուք առակ եք:

Աշակերտ—Առած-ասացվածք եք,առասպել և էպոս եք:

Ժող. Բան.—Այո, սիրելի մանուկներ:Այդ բոլորը ես եմ:Դուք ասացիք, որ ավարտել եք :Այնտեղ զետեղված են ժողովրդական բանահյուսության նմուշներ:

Աշակերտ—Մենք անցել ենք հեքիաթ, շուտասելուկ, հանելուկ, էպոս, առասպել:Մենք սովորել ենք բազում հեքիաթներ, որոնց շնորհիվ մենք գիտելիքներ ենք ստանում բնության, մեզ շրջապատող աշխարհի,իրերի և երևույթների մասին: Ժող. Բան.—Ապրե ' ք, աապրե ' ք : Հիմա եկե ' ք մի երգ երգենք, իսկ հետո մի քանի հանելուկ գուշակե ' նք:

Հնչում է երգը:

Մ.Մաշտոց---Ես էլ հանելուկներ շատ եմ սիրում: Ապա գուշակեք իմ առաջադրած մի քանի հանելուկ (առաջադրում է հանելուկներ ):

Աշակերտ - կան նաև շատ առած- ասացվածքներ, կատակներ, սուտասելուկներ , որոնք մեզ սովորեցնում են լինել ազնիվ, բարի , սիրել գեղեցիկը:

Ժողովրդական բանահյուսության միջոցով ներկայացվում են շուտ ասելուկներ , առած- ասացվածքներ, հանելուկներ ,որից հետո բեմականացվում է հեքիաթը` յուրովի մեկնաբանությամբ ,որն էլ նպատակ ուներ ցույց տալ տառաճանաչության նշանակությունն ու կարևորությունը մարդու կյանքում :

Ժող. Բան. – Սիրելի մանուկներ , դարեր են անցել հայ ժողովրդի կազմավորման շրջանից : Հայ ժողովուրդը ապրել և ստեղծագործել է բազում գանձեր, որոնցից շատերը , ցավոք, գրի չեն առնվել, որովհետև այդ ժամանակ մենք չենք ունեցել մեր գիրը:Ժողովուրդը կանգնած է եղել կործանման եզրին :Ի վերջո, Մ.Մաշտոցը ստեղծեց հայոց գրերը , և մենք այդ գյուտի շնորհիվ գոյատևեցինք մինչև այսօր:

Մ.Մաշտոց- Ո~վ մեծ Արարիչ , աղոթքս լսի ' ր,

Փրկի ' ր հայ ազգին կործանման ահից ,

Սուրբ հոգով օծիր միտքս տանջահար,

Գրեր պարգևիր ազգիս ստեղծարար:

Ուզում եմ կերտել տառերը հայոց ,

Որ ընդմիշտ ապրի սերունդը հայոց:

Սուրբ հոգի , իջի ' ր գրչիս ու մտքիս `

Թև առնեն փրկիչ տառերը ազգիս:

Աշակերտները արտասանեցին քառատողեր `նվիրված հայոց տառերին ,այբբենարնին և մայր հայրենիքին : Հնչեցին երաժշտական կատարումներ:Միջոցառումը ավարտվեց պարային կատարումով :Աշակերտներին շնորհավորեցին դպրոցի տնօրեն` Ք․ Գալստյանը

ծնողները, որից հետո տրվեցին գրաճանաչության վկայագրեր: