Окуу көндүмдөрү

Алма жомогу

К_ч кү_ болч_. _үт мөм_- жемишт_р күүл_п т_ш_өн, же_ип _үткө_. Бир_к са_гарг_н жа_быракта_дын ар_сы_а _ир кызы_ а_ма жа_ы_ып ка_ыпты_. Сер_ң - сер_ң с_кирип_ өз жо_у ме_ен бар_тк_н ко_н ко_ус_нан а_ы көр_п кал_ы. Та_ары_ т_пты де_и, _ирок кант_п үзө_? Бийи_ ө_көн алм_ б_кка ка_чал_к кыйы_ бол_о да с_ки_ип же_е а_мак эм_с.

— Кар_-к_рк! — этк_н үн чы_ып, кар_й _алса к_рга уч_п бар_тыпт_р.

— Эй _арга, а_ма_ды _зүп берчи_ – д_п к_йкы_ган коё_ к_ргаг_ а_маны к_рсө_тү.

С_йүнү_ к_ткен кар_а алма_а ө_ү жалг_з ээ боло_ де_ ой_оду _а, ү_г_ндө көт_рө алб_й т_ш_рүп ж_бе_ди.

— _ахм_т, к_рга дос_ – коё_ а_а ка_ган_а б_лб_й; ал_а жа_дуу_ан бе_ер к_чып _өнөбөсп_. Корку_ ке_кен коё_ ал_ңдаг_н көзү_ _окто_уп кара_, ал_а б_к т_бүн_ө жат_ан к_рпи_е түшү_ тик_нег_не са_ыл_п _алганы_, ал _очуп _йгону_ качы_ жө_өгөн_н т_шүнө к_лды. – _окто, _окто! М_нин а_ма_ды к_йда _лып жөн_дүң.

_ирпи ток_ой кал_п жоо_ _ерди:

— Жо_, _ул мен_н _лмам. Мен_н ж_ну_да ту__бы, д_мек м_ники!

— Б_л ал_аны м_н т_пкам_ _емек ме__ки!

— Эк_өңөр_үкү эм_с! М_н бакта_ _згөм, _еник_!

— Ж_к м_н_ки!

— _еник_!

_чөө бүтк_л т_ко_ду _аштар_на _өтөрө кый_ыры_, _улм_лаша кет_шт_. Кар_а к_рпин_ т_мшугу_ан чок_п алды_ к_р_аны ко_н _өйрөк_ө тепт_, кир_и к_ёнду _икене_и мен_н _айып ка_ды.

Кап_сына_ к_ркү_өгөн үн _гулду_

— Эмн_ д_ген ыз_-чу_, к_якта_ ч_ккан т_поло_!

Үчөө_ ка_ак тү_ө кар_п турга_ а_уну кө_үп _рызд_на ке_ишт_:

— Алма_ы _ен т_пка_, берб_й ж_тыша_.

— Ме_ үзсөм_ _алаш_п _тыш_т.

— Ме_ин _он_мда ту_га_дан кий_н _еники д_.

— Чур_л_абай б_шын_н тү_үндүргү_өчү. _им та_ты а_ман_? – кайр_ кү_күрөд_ аюу.

— Ме_, — дед_ коё_.

— К_м _здү?

— Ме_, — де_и кар_а.

— _им тос_п а_ды?

— Ме_, — дед_ кирп_.

— _нда эмес_ бу_ алма_а _чөөңөрд_н т_ң эм_егиң_р б_р э_ен. _емек алм_ үчөө_өрд_кү.

— Ка_да_ча үчө_бүзд_кү бо_от? Ал_а бир_ө эл_ _олуп а_па_бы.

— М_коо_ор. Алман_ _чкө бөлбө_с_ңөрбү.

— Аа чы_ э_е, бөл_п _есек бол_т да.

— Ушу_а да ак_лыбы_ же_кен _окпу!

— Бөлсө_ т_кши жете_ тур_айб_!

Азы_ э_е уруш_ к_ткен үч_ө к_ңеш_п алм_ны т_рткө бөлү_, ар ки_и б_рден бө_үк _лып, би_ин аюу_а бер_ш_и.

— А м_га эмне_е бе_ип _тасы_ар? – т_шүн_өй кал_ы а_у.

— Алман_ ка_ыс_ык ме_ен бөлү_түргөнүң_з _чүн…

Кө_дүңөр_ү бал_ар б_рөөн_ да ж_тпей жа_кан алма_ы т_ртө_нө ж_тк_рген к_лы_тык м_нен ын_ымак_ын күчүн.