Шигырьләр Татарстан.

Татарстан!

Туган җирем Татарстан!

Сөйләшкәндә горурланып,

Туган телдә сөйләшәм.

Бары синдә шундый иркен

Матур кыр-болыннарың.

Гүзәлдән-гүзәл һәм матур

Улларың һәм кызларың.

Телдән дә төшми,җырдан да

Мул сулы елгаларың.

Онытмам кая китсәм дә,

Сине Татарстаным!

Туган як!

Челтерәп ага чишмә,

Кошлар сайрый моңланып.

Кояш та бүтән төрле

Чыга монда кызарып.

Туган илем,туган җирем

Күпме наз һәм җылылык.

Һәрбер әйткән сүземдә

Горурлык һәм тугрылык.

Күпме гасырлар аша,

Килгән хакыйкать безгә.

Тик яхшылык,гүзәллек

Салсын нәни йөрәккә.

Һәрбер кеше белеп үссен

Туган җирнең кадерен.

Яхшы теләк,яхшы уйлар

Булсын мәңге сердәшем.

Елмай кояш.

Елмай кояш нурлар чәчеп,

Бар тирә-юнь балкысын.

Яше-карты,барысы да,

Сиңа карап шатлансын.

Агачлар яфрак ярсын.

Кошлар моңы агылсын.

"Яз килә",-дигән төсле,

Бар дөнья гөрләп торсын.

Карлар эреп,бозлар китсен,

Гөрләвекләр аксыннар.

Һәр кояш балкышыннан

Көләч йөзләр артсыннар.