Երդում մայրենի լեզվին--Սիլվա Կապուտիկյան

Ժամանակի ակունքներից ես գալիս դու,իմ հա՛յ լեզու, դարերի լեռնապարերի վրայով ;Հայկյան նետի սույլ ու շառա՛չը կա քո մեջ, Ավարայրի վրա կանգնած աղոթք -աղաղակի սաստկությունը;Դու՝փիղ ու բաբանի զարհուրանքին դիմադիր հառնած անկործանելի՛ պարիսպ, Զվարթնոց տաճարի չեղծված,չավերվա՛ծ սկզբնապատկեր; Երդվում եմ ծնունդովս կամո՛ւրջ դառնալ քո դարեդար անցումին,քար դառնալ քո պարսպացյալ ամրությանը,աղոթարա՛ր լինել քո սրբազնագույն տաճարին; Երդվո՛ւմ եմ;. Երդվում եմ պահպանել քեզ, որպես սերնդեսերունդ փոխանցած և ինձ վստահած տոհմական սրբություն, նվիրումովս լրացնել քո մասունքանման կորուստները,նորոգել քո մագաղաթյա ազնվականությունը նոր ժամանակների հյութ ու ավիշով,քեզնով արտասանել միայն արդարությա՛ն խոսքեր;Երդվում եմ կրել քեզ շնչո՛վս, արյունո՛վս, այրումո՛վս և ինձնով տանել-հաղորդե՛լ զավակներիս քո հավերժական կենդանությունը; ԵՐԴՎՈ՛ՒՄ ԵՄ: