Շատ ուսանելի...

Շատ ուսանելի.

ԲԱՐԵՒ ԾՈՎ.

Թող լինի երեւակայական.

Այս աշխարհում շատ բան է երեվակայական. թվացյալ.

Ու մի օր, երբ գիտակցությունդ արթնանում է խորը քնից, սկսում ես զգալ. ճանաչել մարդկանց. տեսնել իրերն ու առարկաներն այնպես, ինչպես որ կան.ու փոխվում է ամենք ինչ.

Փոխվում եմ մտքերդ ու էմոցիաներդ.

Դու հասկանում ես, որ բարձրը բարձր է մտածելու, ցածրը՝ ցածր։ Ու ինչքան էլ սողունի մեջքին թեւեր կարես ու կարկատես. միեւնույնն է, նա չի թռչելու, որովհետեւ օձ է ծնվել։ Սողունին հազարավոր կյանքեր են պետք, որ քայլի, նայի աչքերիդ մեջ, եւ խոսի մարդու նման.

Այսինքն պատերազմն անիմաստ է, երբ դիմացինդ չի հասկանում։ Դա տեսակ է։

Փոխվում է նա, ու սրտում չի մարել Աստծո լույսը, որ աստվածային մի լույս է տեսնում, սիրտը թրթռում է. թե չէ, ինչքան էլ խաչը դնես գլխին, այդ գլխի պարունակությունը նույնն է մնալու, չի փոխվելու։

Եթե մեկը քեզ խոցել է այնպես, որ սրտիցդ արյուն է գնում, հասկացիր, որ խավար է, բաց թող խեղճին. զբաղվիր քեզանով. ապրիր։ Երբ քեզ վիրավորում են, դու ես քեզ վրա վերցնողը այդ էներգիան մի վերցրու, թող ասեն ինչ ուզում են, ոնց ուզում են։ Նրանց խոսքերն աղբ է. փողոցով քայլելիս աղբը տուն կտանե՞ ս. չէ. չես տանի, բա ինչու ես տանում հոգուդ տուն։ Բամբասող ու տգետ հոգիներ միշտ եղել են, կան ու կլինեն, նրանք էլ են տեսակ եւ իրավունք ունեն այս մոլորակի վրա գոյատեւելու։ Դուք երջանկացեք ձեր տեսակի մարդկանցով, ովքեր ազատ են ու ճախրել գիտեն.

Թռչունը գտնում է թռչունին ու հետը ճախրում է, օձը գտնում է օձին ու հետը սողում է։ Նմանը գտնում է նմանին։ Դա է տիեզերքի արդար օրենքը։

ԲԱՐԵՒ ՄԱՐԴ.

ԱՆԴԻՄԱԿ ՄԱՐԴ.

ՍԻՐՏԴ ԲԱՑ ՄԱՐԴ.

ՄԱՔՈՒՐ ՄՏՔԵՐՈՎ ՄԱՐԴ.

Ծովում այնքան ավազահատիկ կան, բայց մարգարիտներն այնքան քիչ են. դեռ գտնել է պետք, թաքնված է պատյանի մեջ, մի հատ ժպտում ես, բացվում է։ Բայց մարգարիտը միայն անկեղծ ժպիտով է բացվում. կեղծ ժպիտը երբեք այս կյանքում հարցեր չի լուծել.

Որովհետեւ անկեղծ ժպիտը նյարդային թելիկների խաղ չէ.ԱՅԼ ՆԵՐՍԻ ՎԻՃԱԿ, ՈՐԻՑ ՓՈԽՎՈՒՄ Է ԴԵՄՔԻ ԱՐՏԱՀԱՅՏՈՒԹՅՈՒՆԸ, ու հանկարծ մի օր մեկը հանդիպում է քո ժպիտին, ու դառնում քոնը, շաաատ քոնը, այնպես, որ թվում է կյանքեր ես ճանաչել.շատ վաղուց գիտես.

ՀԱՐԱԶԱՏ ՀՈԳԻՆԵՐ.

ԲԱՐԻ ԼՈՒՅՍ.