Китеп жана адам

Жок, балдар, адамзаттын тарыхында китеп дароо эле ушул силер кармап тургандай абалда боло калган жок. Китептин тарыхы узак. Адегенде китеп да болгон эмес, китеп болуш учун жазуу болушу керек, бироолор жазып, анан аны башкалар окуй билиши керек. Алгач сурот жазуулары пайда болгон. Айрым элдерде тамгаларды ылайга жазып, анан аны кургатып, катырып коюп, ошолорду окуп, азыркы китеп сыяктуу пайдаланган. Папирус деген осумдукту кагаз ордуна колдонгон доорлор да тарых барактарында жазылып калган. Кытайда биздин заманга чейинки он алтынчы он биринчи кылымдарда иероглиф жазууларын ойлоп табышкан. Адегенде аларды таш бакалардын таш тонуна, жаныбарлардын терисине, дарактардын кабыгына жазган, кийин бамбук дарагынын сонгогуно, жибеке жазууну ойлоп тапкан. Жазууда дарактардын ширелерин пайдаланышкан. Биздин заманга чейинки учунчу кылымда тушту ойлоп таап, аны менен жазган. Ата-бабаларыбыз да таш бетине жазгандыгы маалым, ал эстеликтер Орхон-Эне-Сайда, Таласта, Кочкордо азыркы кунго чейин сакталып келет. Алар жылмакай таштарды таап, ошого чегип, ар кандай окуяларды жазып калтырган.