Гэта ўсё мой Мінск, мая сталіца!

Тут любімых вуліц вераніцы

На праспекты шумныя выводзяць,

Нібы рэчкі з чыстае крыніцы

Ў велічныя рэкі пераходзяць.

Гэты горад, чысты і зялёны

Шчыра ўсіх, як родных вас прыймае.

Ён, спрадвек благаслаўлёны,

Рады ўсім, хто ў госці завітае.

Тут вясною бэзу пах дурманіць,

Расцвітаюць яблыні, каштаны.

Ён, сваёй красой чаруя, маніць,

Ў гэты горад станеш закаханы.

Па праспектам ты яго прайдзіся,

Па завулкам, плошчам і алеям,

Да яго гісторый дакраніся,

Прагуляўшысь па яго музеям.

Горад паркаў, помнікаў, фантанаў,

Сэрца дзівіць рэдкаю красою.

Ў яго веліч беласнежных храмаў

Будзеш улюблённы ўсёй душою.

Гэта ўсё мой Мінск, мая сталіца,

Горад мой, якім зачараваны,

Месца то, якое будзе сніцца,

У якое станеш закаханы.

Аўтар Алег Грушэцкі.